Ludzie byli rozstawieni. Według planu, ja, mój wuj, Natalia, Ziron, grupka Templariuszy i Asasynów, mieliśmy wejśc do środka
-Gotowi?

Ruszyliśmy do środka. Najpierw, rozstawiliśmy się za kolumnami, wystarczyło ich dla każdego. Podsłuchiwaliśmy rozmowy wyznawców:
-Jakie plany na jutro, Panie?
-Cóż, musimy zinfiltrowac parę budynków. "Mentore" ma podejrzenia, iż w mieście kryjówkę mają zarówno Asasyni, jak i Templariusze
-Daj spokój, są zbyt tępi by nas powstrzymac
Wtedy, wyszedłem wraz z Zironem, wujem i Natalią. Patrzyli na nas jak na duchy.
-Proszę, nie przerywajcie. Chcemy wiedziec, co jeszcze o nas myślicie-powiedziałem, wyjmując miecz rodu Argonich
-Straże!-krzyknął Salimus
Z tyłu wybiegło z parę tuzinów wyznawców, każdy z mieczem. Salimus chwycił topór, który oparty był o bok tronu, na którym siedział.
-Radziłbym Ci się zastanowic nad Twą decyzją-powiedział Salimus, szczerząc się. Za nim, poszedł chór śmiechów. Ja tylko gwizdnąłem w palce, razem z Zironem, a za nami zjawiła się armia Templariuszy i Asasynów.
-Ja już się zastanowiłe-powiedziałem i zaczęliśmy biec na wyznawców. Oni zaczęli biec na nas, i w końcu zderzyliśmy się. Nasi ludzie mogli bic, kogo chcieli, lecz Salimus, jak ustaliliśmy, był mój i Zirona. Walczyliśmy więc: Asasyn i Templariusz kontra przywódca wyznawców

Salimus odskoczył w tył. Następnie, zamachnął się swym ogromnym toporem, próbując ciąc Cię w brzuch. Odskoczyłęś, lecz skok ten wytrącił Cię z równowagi. Salimus już przygotowywał się do pionowego cięcia z góry, gdy przeskoczył nad Tobą Aragorn, chwycił topór, rozbroił Salimusa i rzucił go w nadbiegającego wyznawcę. Salimus zaczął uciekac. Aragorn podał Ci ręke. Wstałeś. Wtedy, on krzyknął:
-Gońmy go!

Skok! Salimus uniknął oręża i biegł dalej! Biegłem ile sił w nogach. Razem ze mną biegł Ziron, który po drodze zebrał swój oręż. Goniliśmy go do ruin łaźni.

-Walcz, bastardo-powiedziałem, kierując mój miecz w dół. Lewą rękę przykryłem moją peleryną, w prawej trzymałem miecz. Salimus nie posiadał oręża, podniósł najbliższy kawałek marmuru i cisnął nim we mnie. Zrobiłem unik, przerolowując się w prawo, za zgliszcza kolumny. Wspiąłem się po niej, i skakałem w górę, po coraz wyższych podporach, a raczej ich ruinach. Szybko przeszedłem na fasadę nad nim. Trzask! Szlak! Odłamał się kawałek marmuru, i Salimus zaczął uciekac. Wziąłem jeden z bełtów, szybko umocowałem linę, wystrzeliłem go, bełt utkwił w przeciwnej ścianie dośc mocno, więc zacząłem zjeżdżac po niej za pomocą kuszy. Byłem szybszy. Kiedy byłem nad nim: krótkie cięcie ukrytym ostrzem, schowanie kuszy i...Salimus leżał z wbitym w szyję ostrzem. Ziron podbiegł do mnie. Wtedy, wstając z ciała martwego, powiedziałem:
-Requiescat in Pace-i zamknąłem mu oczy

Przeszukując Salimusa, Ziron odnalazł 60 deanrów, które podzieliliśmy między siebie. Był tam też list, o takiej treści:

Mentore
Sytuacja wychodzi spod kontroli. Szczeniak jest zbyt silny. Rośnie w siłę tak szybko, jak jego ojciec. Mam nadzieję, że nie będzie nam bruździł jak on

                                                                                                                        Salimus

Po przeczytaniu tych słów, byłem w szoku. Mój ojciec...miał związek z ludźmi "Smoka"? Czy to możliwe? Myślałem. Nie zwracałem nawet uwagi na Zirona...

Wybiegłem zaraz za Zironem. Nasi miażdżyli wyznawców. Nagle, jeden krzyknął:
-Odwrót, bracia!
Kiedy przebigli pod kolumnadą, trafiły ich strzały naszych łuczników. To było nasze zwycięstwo, żaden nie przeżył. Nasi ludzie wiwatowali na naszą cześc: moją i Zirona