Obudziłem się w jednym z pokoi na bardzo miękkim łożu. Była to miła odmiana. I tym razem zobaczyłem człowieka stojącego nade mną. Pociągnąłem go za rękaw. Ten spojrzał na mnie. Chyba powinien się domyślić, że chcę wyjaśnienia.

-Ilu nas zostało? Skoro nie Agral to kto zajmuje się kandydowaniem na Mistrza? I kiedy wyzdrowieję?- pytałem. Były to jedne z wielu pytań, ale ważniejsze niż dopytywaniem w jakich okolicznościach i jak pojmano asasyna.

-Aż tak źle? Cholera czym ja mam władać.- spytałem sam siebie. Mimo wszystko myśl zostania Mistrzem pocieszała. Odpoczywa się najlepiej podczas snu. Tak więc też zrobiłem przymykając oczy. Morfeusz widocznie w bardzo złym humorze na pewno po pracy w dzień. Skąd takie wnioski? Bo spałem tak jakby walnął mnie ciężką sakwą ze śpiochami.

Kryjąc się za każdym rogiem dotarłem do tej części zamku. Rozejrzałem się w poszukiwaniu Mistrzów i reszty wśród której na pewno musiała być Gimel. Szukałem też wzrokiem kogoś kto mógłby wiedzieć gdzie są.

Rozejrzałem się za czymś. Śpiący i pijany Japończyk z bronią palną leżącą obok, porządny miecz, pochodnia albo skład amunicji, który mógł łatwo wybuchnąć. Ogólnie czegoś co jest lepsze niż sztylet i pomoże w wyzwoleniu.

(Tacy z nich stratedzy, a broni nie odbiorą? Palna nie zaszkodzi jakby co)

Zacząłem dalej wzrokiem przeszukiwać okolice, aby znaleźć coś przydatnego do walki albo mogącego jakoś pomóc. Przy okazji zacząłem liczyć też Japońców. Samemu mam małe szanse w walce więc lepiej wiedzieć ilu ich jest.

Wziąłem dosyć sporych rozmiarów kamień. Rzuciłem nim w jednego z Japończyków. Padł na ziemie z rozbitym łbem, a dwóch z nich wystrzeliło instynktownie w miejsce skąd został rzucony kamień. Zaczęli przeładowywać, a następna trójka podbiegła do owego miejsca gdzie byłem. Udało mi się schować za beczkami gdy oni pobiegli dalej. Szybkimi ruchami przebiłem dwóm z nich serca zaś trzeciemu wytrąciłem broń z rąk. Po chwili obok niej padł też jej właściciel z głową leżącą obok. Schowany za ścianą spojrzałem na resztę. Dwaj wrogowie dalej przeładowywali. Nowicjusze, bo trzęsły im się ręce i naboje wypadały im z dłoni. Inni jak gdyby nigdy nic robili dalej to co robili wcześniej. Wtedy wypadłem zza ściany i przebiłem łeb jednego z gwałcicieli. Ciąłem jeszcze jednego z nich przez klatkę piersiową i schowałem się za drewnianym wozem. Kilku strzeliło w moją stronę, ale nie udało im się mnie trafić. Ponownie ich zaatakowałem zabijając pięciu, tnąc ich w brzuch, klatkę piersiową czy odcinając kończyny. Został młodzik, który teraz leżał na ziemi zakrywając się rękami. Uwolniłem więźniów patrząc kto jest wśród nich. Kazałem im zostać po czym wziąłem młodzika podnosząc go tak, aby był ze mną twarzą w twarz.
-Są jeszcze inni więźniowie?-