W karczmie tej, jedna noc w pokoju kosztuje 15funtów szterlingów. Za posiłek trzeba zapłacić 3 funty szterlingi. Warto też dać napiwek...

Kubarek powoli wkroczył do pomieszczenia, było tutaj schludnie i czysto, ale bohater nie miał przy sobie Funtów. Usiadł więc na stołku i czekał na zlecenie. Aby nie było, że tylko zajmuje miejsce podszedł do baru i dał 10 Denarów napiwku, Barman z wyraźnym zdziwieniem popatrzył na walutę i powiedział coś po Angielsku. Kubarek znów usiadł na stołku

Do karczmy wszedł Templariusz w zbroi płytowej. Przysiadł do Ciebie, i zagadnął:
-To ty jesteś tym nowym sprzymierzeńcem Templariuszy?

- Zależy Kto pyta. - Odparł spokojnie Kubarek i popił łyk piwa

(I jak coś Ziron wysłał Gimel, żebym Ją ochraniał)

-Pyta Templariusz, zażądca majątku w tym kraju. Słuchaj, ja...to znaczy, Mistrz traci tutaj majątek. Wszystko za sprawą tutejszej szajki złodzieji...

- Rozumiem - rzucił Kubarek i wstał. - Gdzie? - Zapytał po chwili

-Przy ulicach jest stary bank, dawno spalony, lecz zostało tam trochę pieniędzy. Znajdź, i zabij!

- Pieniądze? - Zapytał Kubarek (Żartował). Wstał i ruszył w stronę banku

Aragorn, po długiej podróży, przepłynięciu na gapę morza, i zapłaceniu za przeprawienie, dojechał na swym koniu, którego zwał Vilear. Zszedł z niego, przywiązał do drąga przy karczmie, i wszedł. Teraz nie miał na sobie granatowo-czarnego kaftana, tylko swoją skórzaną, ćwiekowaną zbroję. Wszedł, usiadł przy stole, i bawił się sztyletem w zabawę, polegającą na jak najszybszym przejściu sztyletem, między palcami. Gdy doszedł do dużej prędkości, znudziło mu się to. Wypadałoby znaleźć robotę, co ze zdolnościami językowymi Aragorna nie będzie trudne...

Wtedy do karczmy z buta wszedł Kubarek, usiadł na małym stołku i znów próbował - Bezskutecznie zamówić piwo. W końcu zdenerwował się, wstał trzasnął pięścią o stół i dostrzegł Aragorna, podszedł do niego i zapytał - Też podróżnik? -

-Nie z wyboru-powiedziałem smętnie, bawiąc się sztyletem.
Bez zapowiedzi, Kubarek przysiadł się do mnie. Po długiej ciszy, w końcu zagadnął...

- Kim jesteś? - Zapytał Kubarek i podał rękę przybyszowi

-Jeśli jesteś Templariuszem, to wrogiem, jeśli nie, to mogę byc przyjacielem. Aragorn mnie zwą-podałem ręke Kubarkowi

Kubarek uścisnął ją mocno - Jeszcze Templariuszem nie jestem - odparł i zrelaksował się

Po długiej chwili ciszy, zapytałem:
-Nie wiesz może, czy nie ma tu jakies roboty?

Wszedłem powoli do karczmy. Mój wzrok przykuli dwaj ludzie. Podszedłem do nich
-Aragorn jak ty się do cholery wydostałeś? Kubarek czemu bratasz się z naszym wrogiem? Co to ma znaczyć!- spytałem. Nie spodziewałem się czegoś takiego.

Spojrzałem na Zirona, z lekkim, szyderczym uśmieszkiem.
-Ziron Proteus-wstałem-U, niezłe wdzianko-powiedziałem, chwytając jego pancerz w różnych miejscach
-Co ty tu do cholery robisz? Nie powinieneś siedziec w Masjafie?-spytał mnie
-Ano, nie. Musiałem odejśc od Asasynów, nie mój wybór.
Patrzył na mnie, jakby chciał mnie obedrzec ze skóry, ciągnąc za koniem, a potem dopiero zabic...

(Przecie ja nie wiem, że ty uciekłeś)

-Pewnie nie po to, aby dołączyć do templariuszy?- spytałem z sarkazmem. Ciekawe co będzie dalej. Przecież nie puszczę go wolno.
-Co tutaj robisz?-

- To asasyn? - Zapytał Kubarek i wstał wyciągawszy miecz. Lecz mimo to rozmowa między nimi póki co przebiegała spokonie.

-Schowaj miecz, młody. Jeśli coś, to dawny asasyn, a uciec pomogła mi jedna z waszych. I nie, nie przybyłem tu, by zostac Templariuszem. Choc rozpowszechniacie tu swoje zgniłe wpływy, to miasto nie jest wasze. Zostałem najemnikiem, i szukam tu roboty, lecz mam pewne zasady. Między innymi, nie wykonuję zleceń dla Templariuszy

Kubarek schował miecz, lecz był w stanie skoczyć na najemnika, dla tego, że go obraził. Potrafił się bronić, a mu nie zależało na poglądach, był do dyspozycji tego który więcej zaoferuje.

-Dyskutowałbym jeszcze na ten temat, ale nie mam czasu. Kubarek sprawy są już pozałatwiane. Ruszamy do Akki. Nie ma tu gdzieś Gimel? Wysłałem ją do ciebie- powiedziałem rozglądając się za nią.

- W końcu. - Stwierdził Kubarek - Nie było jej tutaj, myślałem, że jest z tobą. - Dodał po chwili i znów usiadł

Nagle, ze schodów, które prowadziły na górę, zbiegła Gimel. Od razu pobiegła do Zirona, i zaczęła się do niego pieścic...

-Już, już spokojnie. Jestem cały, Kubarek też i ten tutaj Aragorn niestety również. Możemy już wracać do Akki. Jazda! Wszystko mnie boli od tych ciągłych podróży. Co do ciebie Aragorn to jeszcze się zobaczymy i mam nadzieje, że wtedy twoja głowa zostanie oddzielona od reszty ciała- powiedziałem i wyszedłem z karczmy razem z Gimel.

-Amen-spłentowałem krótko, i znowu czekałem, na jakieś zlecenie

- Żegnaj. - Powiedział Kubarek i podążył za Zironem, wtedy do karczmy wszedł człowiek, jakiego jeszcze nie widziałeś, skryty cały w czarnym płaszczu, ledwo targał swój dwuręczny miecz. Usiadł przy twoim stoliku, lecz się nie odzywał, nie widziałeś jego twarzy. Była bowiem skryta w cieniu kaptura.

Patrzyłem na tego człowieka, zastanawiając się, do czego on pije...

Mężczyzna popatrzył na Ciebie, ledwo dostrzegłeś jego oczy z pod kaptura - Mam Coś dla Ciebie... - Powiedział przybysz i podał Ci przedmiot zawinięty w stary papier.

Zważyłem przedmiot w rękach. Rozpakowałem zawiniątko, i w środku był/o/a...

List, powoli go odwinąłeś
"Drogi Aragornie! Mam dla Ciebie bardzo ważną sprawę, chodzi o templariuszy, wiem kiedy dokładnie  przejdzie ich dostawa broni, dzięki której mogą wygrać wojnę z Asasynami!
Twój Wuj Rochello"

Zawinąłem list, oddałem go. Człowiek go schował, a ja zacząłem mówic:
-Więc chodzi o skrojenie tego transportu? Ile za to dasz?

- Panie, ja miałem tylko dostarczyć list, z prośbą o przyjazd. - Powiedział posłaniec

-A to wybacz, ale nie będe się tułał po jedno zlecenie-powiedziałem, gdy karczmarz podał mi kufel piwa. Zacząłem pic...

To nie miało sensu. Nie miałem żadnego zlecenia. Poszedłem po konia, i ruszyłem w stronę wybrzeża, aby udac się statkiem do kraju moich przodków...