Bogate ulice Londynu zachwycają każdego wybrednego paniczyka. Pełne przepychu i bogactwa.

Kubarek i Ziron powoli wkroczyli za mury miasta. Ziron spojrzał na Towarzysza - Muszę spotkać się z Gimel. - Powiedział, Kubarek posłusznie poszedł za swoim "Panem"

Zaczepiłem jednego z przechodzących. Miał na sobie płaszcz za znakiem templariuszy
-Gdzie znajdę waszego Mistrza? Muszę się z nim spotkać-

- Nasz mistrz jest zajęty. Ma gości. - Powiedział - Będę w karczmie za kilka godzin. Zaprowadzę Cię do niego. - Ziron popatrzył na niego podejrzliwie i skinął głową. Postanowił spotkać się z Gimel, podczas czekania.

Szedłem przez ciemną uliczkę przez krótką chwilę. W końcu zatrzymałem się przy drewnianych skrzyniach po czym zacząłem je odsuwać. Za nimi było przejście, które pokonać można było tylko kucając. Wszedłem tam tyłem, aby zasunąć za sobą skrzynie. Ruszyłem przez mroczną przestrzeń, aż w końcu ujrzałem światło. Zapukałem mocno w ścianę trzy razy, aby dać swoim znać o tym kto idzie. Wszedłem do pomieszczenia oświetlonego świecami. W środku byli Gezart, Alaric, Ken i Cat. Brakowało tylko Jareda.
-Hej wszystkim. Gdzie Jared?- spytałem. Na marginesie dodam mniej więcej kto był kim:
-Gezart specjalizował się we włamaniach, był Anglikiem, ale żyje samotnie, nie wiadomo co z jego rodziną. Brunet, średniej wielkości.
-Alaric stracił swoich rodziców w zarazie, z pochodzenia też anglik, specjalizuje się w kradzieżach. Oprócz tego piękniś, wysoki blondyn.
-Ken to typowy osiłek, rozwala drzwi, gdy trzeba szybko uciekać i takie tam, był Niemcem (może to dlatego był brutalny?).
-No i piękna, ruda Cat, polka choć imię na to nie wskazuje. Była uwodzicielką, czyli odciągała niepotrzebną uwagę strażników, aby ich skutecznie uciszyć ostrzem na uboczu. Niestety, była z Jaredem w związku, a mimo iż czasami ze mną filtrowała to nic z tego nie wyszło.
-Ja byłem bardziej mieszanką, dobry w walce i włamaniach, bardziej skrytobójca. Wszyscy byliśmy w jednakowym wieku.
-Jared zaś był o dwa lata starszy, był naszym mózgiem. Wiedział gdzie sprzedać, co załatwić, kogo okraść. A teraz go nie było.
-Coś mówił? Wyznaczyłem nam jakiś cel czy poszedł sprzedać łupy?

(Mam nadzieję, że skutecznie utrudniłem ci fabułę :P Przy okazji, moment zostania asasynem chcę zostawić w miarę późno, aby pograć trochę neutralnym)

-Mówił, ze idzie czegoś poszukać, ale jeszcze nie wrócił... Mówił, że zamierza udać się do dzielnicy kupieckiej...

-Dobra, przecież nie będziemy za nim latać skoro nam nie kazał- powiedziałem po czym usiadłem na krześle. -Jak życie?

-Źle się ostatnio wiedzie, dobrze to wiesz.... Nie mamy już czego sprzedawać... Cat nawet proponowała, ze pójdzie na ulicę....

-Pierdolenie. Musimy się aktywniejszy zrobić. Jared na pewno coś teraz wymyśli. Może coś grubego, co ustawi nas na długo? A jeśli nawet tego nie zrobi, to zrobimy coś dużego. Napadniemy na jakiś sklep...

-Oby...-wszyscy się zamyślili... Każdy oddał się jakiemuś zajęciu...

Stanąłem przy stole. Zacząłem czyścić swoją broń, oglądając czy nie ma wyszczerbień.

(Ja ciebie nie podpuszczam, ale liczę na akcję z Cat ;D)

(NIE! :D)

Za chwilę, usłyszałeś kroki... Blaszane kroki... Parę osób w zbroi... Gwardia!

Echo... Co oni robili w zaułku?
-Chyba jesteśmy tutaj spaleni. Słyszałem blaszane kroki gwardii. Co robimy? Wychodzimy tajnym wyjściem?- spytałem. W międzyczasie starałem się policzyć po ilości kroków ilu ich jest na zewnątrz. Mogliśmy ich pokonać pojedynczo, w końcu wejście do tunelu wymaga brak ciężkiej zbroi i raczkowania. Chyba, że mieliby coś co by nas wykurzyło.

(Przypominam, że wejście którym wszedłem to tunel nad ziemią, w miarę ciasny i ciemny, trzeba raczkować, żeby przez niego przejść. Jak czegoś nie wiesz to spokojnie pytaj, a jak uraża to twoją dumę to wal na priv :P)

(To ja jestem Bogiem, uświadom to sobie... Więc japa, bo ja tu zarządzam XD)

Było ich czterech, na Twoje ucho... Zbroje były stalowe, ale musiały być lekkie skoro bez trudu przeszli przejściem. Wtedy, Alaric powiedział:
-Radziłbym uciekać... Jesteśmy złodziejami, nie wojownikami....
-Mów za siebie, Angolu...-uniósł sie dumą Ken...

-Jeśli ich teraz pokonamy, będziemy mogli wziąć swoje rzeczy i przenieść się do zapasowej kryjówki. A tak to zostaniemy znowu bez niczego...- stwierdziłem. Wolałem, żeby to była decyzja grupowa. -Gezart, Cat. Co sądzicie?

Wszyscy jednomyślnie stwierdzili, że trzeba sie bronić... Może poza Alariciem. Teraz, trzeba było ułożyć plan działania...

-Zaczekamy na nich. Wejdą przez przejście, Ken walnie pierwszego w łeb, reszta może wróci z powrotem. Jeśli tak to mamy trochę czasu na ucieczkę. A jak nie, to zanim przepchną ciało, znowu dostaną w łeb. Proste. Jakieś ambitniejsze plany?

-Wiesz, że dla mnie każdy plan z waleniem w łeb jest gut!-powiedział Ken, po czym zaśmiał się choro. Każdy zajął swoje miejsce.... Coraz głośniej słyszeliście metaliczne pobrzęki....

(Przyśpiesz akcję, przecież nie zacznę nagle uciekać :P)

-Bądźcie gotowi- powiedziałem szykując się.

(Jak wolisz :P)

Nagle, z tunelu wychyliła się jedna głowa. Ken uderzył. Głowa odpadła, ciało przewinęło się w przód. Za nim wyszli kolejni. Walka nie trwała długo. Za chwilę, z każdego możliwego zakątka wyszli strzelcy... Byliście osaczeni.... Jedynym wyjściem, póki co, było podniesienie rąk i rzucenie broni...

(Chwila... Że jak?)

-Kurwa- stwierdziłem rzucając broń na ziemie i podnosząc ręce. -Ken, nie próbuj niczego- powiedziałem przeliczając ilu ich jest.

(Miałem przyspieszyć? To proszę :D)

Za chwilę, pojawił się jeden, bogato ubrany człowiek, trzymający pistolet, a ten... Przy głowie Jareda. Krwawił z ust, musieli go przycisnąć. Mężczyzna powiedział:
-Witajcie, szczury kanałowe... Nazywam się John McCary, i jestem jednym z najbliższych współpracowników króla.... Macie tego pecha, iż namówiłem go, do polowania na wszelkie wyrzutki naszego miasta.... Zatem, upolowałem Was.... Kto tu dowodzi?

(Good job ;D)

-Ja- skłamałem, co by uchronić Jareda od gorszej kary.

McCary spojrzał na Ciebie. Jareda oddał pod eskortę dwóch żołnierzy z toporami. Podszedł do Ciebie. Spojrzał na Ciebie, po czym odpowiedział:
-Ty zatem musisz być Marcel Proteus.... Zwany "Zironem".... Cóż, zatem Marcelu... Co myśleliście, tworząc tą Waszą bandę szczurów kanałowych? Że zagracie na nosie króla, ze bedziecie bogaci i szczęśliwi do konca życia?.... Zatem, otworzę wstęp do Waszego końca... Patrz, jak umiera Twój przyjaciel!-odwrócił się, po czym szybko wystrzelił w głowę Jareda. Padł na miejscu. Po tym wydarzeniu, Ken, nie ważąc na konsekwencje, rzucił się na Johna. Odciągnęło go dwóch z toporami. Jednemu skręcił kark, drugi odrąbał mu łeb. Zaraz, rzucili się wszyscy. W zgiełku i zamieszaniu, zauważyłeś podnoszącego się Johna... Pistolet już wystrzelił, miałeś szansę na zemstę...

(Chwila... Czyli Jared niby trup, a Ken bez głowy, ta?)

Ruszyłem w jego kierunku wyciągając sztylet. Gdy już pokonałem tą niewielką odległość rzuciłem się na niego chcąc zatopić w jego szyi ostrze.

(Tak :D Jestem jak Martin, zabijam wszystkie postaci XD)

Dopadłeś go, jednak ten odwrócil się szybko i uderzył Cię w twarz. Przez chwilę, zawirował Ci przed nosem jego naszyjnik w kształcie czerwonego, greckiego krzyża. Zemdlałeś.... Obudziłeś się, ale nie było nikogo. Tylko trupy żołnierzy, oraz Jareda i Kena... Gdzie reszta?

-Przykro mi bracia...- powiedziałem, po czym ułożyłem ich ciała starannie i zamknął im oczy. Potem zacząłem przeszukiwać ciała żołnierzy w celu zdobycia jakiś informacji oraz przebrania. Mogłoby się przydać o ile nie byłoby podziurawione przez miecze.

Znalazłeś jeden mundur w całosci. O rozmiar za duże, ale w infiltracji nie powinno przeszkadzać... Przeszukałeś ciała strażników, w poszukiwaniu pieniedzy. Znalazłeś 150 funtów... Nagle, za Tobą odezwał sie głos:
-I jak? Dalej sprawiedliwość ulicy jest taka dobra?-zapytał człowiek, którego wcześniej widziałeś w karczmie, i który znalazł się tu znikąd. Była to ta sama postać w kapturze, z którą rozmawiałeś...

-Ty im dałeś cynk? Śledziłeś mnie?!- spytałem głośniej niż zamierzałem. Podejrzewałem go o złego zamiary, mimo iż wiedziałem kto był naprawdę winny, ale ból w sercu narastał. Łzy napłynęły mi do oczu, ale nie płakałem. Tego uczyła ulica, dyscypliny.

-Nie.... Winny nosi inny znak... Grecki krzyż.... Czerwony, ze złotymi brzegami....-zobaczyłeś, jak wyjmuje spod ubrania naszyjnik w kształcie podobnym do kropli wody....

-Co w związku z tym? Jakieś wisiorki mają zmienić to po czyjej stronie jesteś?

-Ten, jak to nazwałeś, wisiorek jest symbolem... Na razie nie zrozumiesz...-podszedł do ciał:
-Przyjaciele?

-Nie licząc strażników oczywiście- odpowiedziałem unikając wzrokiem ciałem. -Co wiesz o tym kto to zrobił?

-Gubernator McCary? Jeden z bliższych przyjaciół króla... Dobrze może nim manipulować dla sprawy Templariuszy.... Chcesz zemsty na ludziach odpowiedzialnych za to?

-Oczywiście! I dowiedzieć się z moimi kompanami.

-Pomogę Ci. Uprzedzając Twoje pytania, nie chcę nic w zamian... Chcę tak jak ty, sprawiedliwości....-postać podeszła parę kroków, pod scianę. Zapytał Ciebie:
-Jak rozumiem, złodziejski fach nauczył Cię wspinaczki?

-Tak, wielki samarytaninie- odpowiedziałem złośliwie.

-To teraz za mną nadąż...-człowiek szybko wbiegł po scianie, i zaczął biec po dachach... Oddalał sie szybko...

-Proszę bardzo- odrzekłem bardziej do siebie, bo jego już nie było przy mnie. Również wbiegłem po ścianie i zacząłem biec po dachach starając się nie ześlizgnąć z jakiejś dachówki. Starałem się utrzymać temp za obcym.

Biegliście długo... Złapałeś go, jak stał na dachu budynku przy placu głównym... Nie miał nawet zadyszki...

-To mówiłeś...- tutaj przerwa na oddychanie -...że gdzie was tego uczą?

-Nazywamy się Asasynami.... Kiedyś opowiem Ci, jak będziesz gotowy do nas przystąpić.... Na dole dzieje się coś złego...-zobaczyłeś, jak z wielkim zaangażowaniem pewien człowiek słucha, jak tłum przebija ceny... Na niewolników, stojących za nim....

-Wydawało mi się, że każda licytacja niewolników jest zła- odpowiedziałem nie łapiąc czemu mam zwrócić uwagę na tego człowieka, może po prostu czekał na dobrą okazję do przebicia ceny?

-Owszem, każda.... Nie wiem, czy zauważyłeś, ale takie "targi" znikają nagle i bez większego szumu... Czemu? Możesz powiedzieć, ze po prostu cały "towar" zejdzie i koniec... Ale to nasza zasługa... Co myślisz o niewolnictwie?-zapytał Cię nieznajomy

-Nie wiem. Uważam to za złe, wykorzystywanie kogoś wbrew jego woli, ale kto inny by wykonywał ciężkie prace? Jeśli spojrzeć na to chciwym okiem, to taki niewolnik pracuje za darmo nie licząc wyżywienia, w każdych warunkach oraz bardzo długo. Zwykły robotnik nie zgodziłby się na takie warunki. Ciekawi mnie, czy te wszystkie kraje dałyby radę bez niewolników. Wspominałeś, że to wy się tym zajmujecie... Co się dzieje z tymi niewolnikami i czy ten człowiek to jeden z waszych?

-Ten człowiek? Wręcz przeciwnie... Pracuje dla naszych przeciwników... Historia na dłuższą pogawędkę... Co robimy z niewolnikami? Dajemy im wolność... Kiedy zbierzemy ich w duże grupy, dajemy im wybór: przystajecie do nas, albo Was odstawiamy do domu... Częściej wybierają to pierwsze... Ich domy to teraz kolonie, nieprzyjazne im samym...

-Co z nim zrobicie?- spytałem mając na myśli tego człowieka. -Powiedz mi, czemu nigdy o was nie słyszałem?

-Gdyby ludzie o nas słyszeli, nie bylibyśmy tak skuteczni... W kredzie naszego zakonu zapisane jest, by być "ostrzem w tłumie"... Nie możemy dać się wykryć, oznaczałoby to nasz koniec... Co do tego człowieka, to mam plan... Jak rozumiem, złodziejem jesteś nie najgorszym?

-Kpisz sobie?- spytałem unosząc jedną brew. -Stałbym tutaj jakbym był "słabym" lub "średnim" złodziejem?

-Rozumiem.... Plan jest taki... Ja wchodzę w tłum, i biorę udział w licytacji.... Ty, kradniesz klucz od kajdan od naszego "Pana" i uwalniasz niewolników... Zrób to skrycie... Możesz sie chować pod platformą...-postać zeszła na dół. Wszedł w tłum, i zaczął gorliwie licytować...

Zszedłem na dół. Zacząłem powoli przeciskać się do celu, w międzyczasie starając się zauważyć gdzie trzyma klucz. W razie braku go na widoku, musiał spoczywać w kieszeni lub ostatecznie, ale i bardzo rzadko, na klatce piersiowej w postaci naszyjnika.

Nie musiałeś długo szukać. Klucz był przy pasie, z jego lewej strony... Dosyć nierozsądne... teraz tylko przekraść się pod platformę i go zwinąć....

Wszedłem pod platformę kucając. Nie rozglądałem się przy tym, starałem się udawać człowieka, który ma za zadanie to zrobić. Gdybym nagle zaczął obracać głowę na prawo i na lewo, ludzie mogliby to dostrzec i uznać za podejrzane. Wracając do rzeczy, ruszyłem w kierunku celu. Gdy już znalazłem się przy nim, wyciągnąłem nóż lewą ręką i wysunąłem go w kierunku klucza z zamiarem odcięcia go i złapania prawą ręką, którą miałem podstawioną pod kluczem.

Krzyk wśród licytujących był tak duży, że cel nie zorientował się... Klucz był w Twoich rękach...

Wycofałem się pod platformę, aby znaleźć kajdany. Nie wiedziałem czy wszyscy byli złączeni tymi samymi kajdanami czy każdy pojedynczymi.

Niewolnicy stali złączeni łańcuchami: na kostkach i nadgarstkach. Oby klucz pasował do obydwu zamknięć...

Zacząłem od kajdan na nogach. Były bliżej mojej obecnej pozycji i nie zwracały uwagi tak sam jak te na rękach, które były po prostu bliżej poziomu oczu.

Klucz pasował do obydwu par, więc szybko oswobodziłeś niewolników... Ci, rzucili się tłumem najpierw na oprawcę, potem do ucieczki. Paru zostało, trzymając i bijąc swojego "Pana"... Człowiek w kapturze podszedł do Ciebie, po czym powiedział:
-Dobra robota... A teraz, zabierajmy się stąd!

-A ten... Co z nimi?- spytałem.

-Wiedzą, gdzie mają sie udać... -straż zbliżała się do Was...

-Dobra... Zwiewajmy, strażnicy idą- stwierdziłem widząc straż.

-Rozdzielimy się. Spotkajmy się w piwnicy "Pod Złamanym Gnatem"...-postać odbiegła w jedną stronę. Część strażników pobiegło za nim... Reszta szła na Ciebie...

Pobiegłem ulicami. Najłatwiej było wmieszać się w tłum i odejść w jakąś uliczkę, po czym wspiąć się na dach. Tam raczej strażnicy nie wejdą.

Szybko zmyliłeś straże. Twoje doświadczenie na ulicy procentowało... Teraz trafić "Pod Złamanego Gnata"....

Żyłem w tym mieście na tyle długo, aby wiedzieć gdzie jest ta karczma. Ruszyłem ulicami w jej kierunku.

(Bardzo wygodne :D "Ruszyłem w jej kierunku"... XD)

Dotarłeś do niej niebawem... Karczma była biedna: mała i obdarta. Za małym szynkwasem, stał karczmarz...

(;P)

Usiadłem przy ladzie i poprosiłem o piwo. Nie spodziewałem się jakiegoś wybornego, ale przynajmniej cena powinna być niska.

Karczmarz podał Ci piwo, dziwnie patrząc na Ciebie. Po chwili powiedział:
-Nie widziałem Cię tu wcześniej...

-Najwidoczniej rzadko przyglądasz się klientom- odparłem sarkastycznie. Oczywiście, że mnie nie pamiętał, w końcu kto przychodzi do takiej dziury i jeszcze konkurencji?

Huknął kuflem o ladę. Nachylił się do Ciebie, i powiedział:
-To lepiej mnie nie zmuszaj, abym musiał to zrobić...-zobaczyłeś, że spod ubrania karczmarza wystaje nóż. I to nie nóż do oporządzania ryb czy mięs, ale zwykła broń, powiedziałbyś, skrytobójcza...

-Domyślałem się, że to dlatego masz tak mało klientów. O co tak właściwie ci chodzi? Zapłaciłem? Tak, więc czego chcieć więcej możesz?- spytałem. Nóż nie był zagrożeniem, jako karczmarz nie mógł szybciej niż ja wyciągać nóż.

-Problemem jest, że nieznajomi, i to jeszcze pyskaci, nie budzą mojego zaufania... A moje zaufanie, w mojej karczmie, jest bardzo ważne....-wtedy, ktoś położył mu rękę na ramieniu. Obydwaj spojrzeliście. Stał tam znany Ci osobnik w kapturze, mówiący:
-Wystarczy już. On nie jest gównem robiony... Marcelu, poznaj mojego przyjaciela, Edwarda "Cmę" Hiketa... Panowie, proszę za mną....-człowiek w kapturze poszedł na zaplecze...

(Cmę czy Ćmę?)

-Miło poznać- powiedziałem po czym ruszyłem za człowiekiem w kapturze. -Słuchaj, jak długo będziemy się bawili w bohaterów? Chcę uwolnić swoich przyjaciół i zajebać tego grubasa gubernatora

-Tyle, ile to będzie potrzebne... Jesli chcesz ich zobaczyć, musisz zachować czujność i opanowanie... -człowiek otworzył beczkę, przez którą mogliście przejść do piwnicy. Najpierw przeszedł Ćma. Postać zatrzymała Cię, podała dłoń, zdjęła kaptur i powiedziała:
-Nie było okazji.... Jestem James

-Marcel Proteus, ale to już wiesz. Tylko James? Bez nazwiska? Z resztą, nie ważne, wolę nic o tobie nie wiedzieć- powiedziałem ściskając mu dłoń.

-W Bractwie, nazwisko to tylko zbitka liter... Chodź za nami, musimy to omówić...-weszliscie do niewielkiej, wykładanej kamieniem sali. Na srodku stał stół z mapami i papierami na blacie

-Co to mapy i papiery?- spytałem. Czyli mieli dobrą organizację w tym co robili.

-Plan: patret rezydencji, pierwsze pietro, drugie. Zmiany warty, pozycje i kierunek marszu strażników... Ogólnie, wszystko, czego nam trzeba... Musimy obmyśleć plan działania...

-Zależy nam na czasie. Musimy szybko uwolnić moich przyjaciół.

-Jedne z nas zajmuje się dywersją: odwraca uwagę strażników sprzed willi, w tym celu, Ćma weźmie to-James podał mu mieszczącą się w dłoni kulę w lontem. Ćma ja wziął:
-Ja i Marcel wchodzimy od frontu, kiedy ich już nie bedzie. Przemykamy się cicho między pozostałymi strażnikami, i docieramy do piwnic: jeśli ich trzyma, to na pewno tam...

-A klucze? Strzelam, że mają na sobie kajdany. Będzie trzeba zahaczyć o naczelnika czy kogoś tam- powiedziałem. Plan był prosty, ale takie były najlepsze. Mniejsza szansa na pogmatwanie czegoś.

James wyjął z kieszeni przyrząd. Powiedział do Ciebie:
-Podstawowy przyrząd w fachu Asasyna i złodzieja. Wytrych. Nie znasz?-zapytał sarkastycznie

-Znam. Bardziej mi jednak pasowało to, że nie będziemy mieli czasu na wytrych, gdy nas wykryją. Ale dobrze, niech będzie.

-Myślę, ze używam tego trochę dłużej niż ty...-schował przyrząd. Zapytał Was:
-Wszystko jasne?

-Jasne.

(Omiń "upewnienia się", bo potem wychodzą jednosłowne posty ;D)

(Nie :D)

Wszyscy udali się spać. Przygotowano dal Ciebie małe pomieszczenie, dosyć obskurne, w środku stała jedna wielka beczka... Miałeś skromne posłanie na podłodze...

-Lepsze to niż nic- stwierdziłem. W domu było o tyle lepiej, że miał łóżko. Stare, zniszczone, ale własne.

(To masz i teraz mną pokieruj :P)

Położyłeś się spać. I tak nie miałeś innych perspektyw, a na jutro potrzeba było dużo energii.... Dość brutalnie i nagle, z uśmiechem na ustach obudził Cię James:
-Wstawaj, złodzieju! Czas nagli!

-No co to ty nie powiesz, wybawicielu niewolników- powiedziałem, wstałem, przyszykowałem się do wyjścia, wziąłem cały ekwipunek i wyszedłem na zewnątrz.

James wziął ze stołu z planami noże, szpadę, dwa pistolety, zapas kul, i ubrał na ręcę dziwne przyrządy, z których wysuwały sie ostrza... Wyszliście z karczmy, biegliście po dachach... Zaczął rozmowę:
-Jak to się stało, ze ktoś tak młody jak ty już wylądował na ulicy jako złodziej?

-Życie, ciężkie warunki, brak pieniędzy. Czyli to co każdego złodzieja. A ty jak zostałeś zabójcą?

-W zasadzie, nigdy nie chciałem zabijać... Ale ideały przyświecające Bractwu były bliskie temu, co sam chciałem zrobić... A ze ich metody są mocno bezposrednie, cóż.... Musiałem się nauczyć zabijać...l

-Rozumiem. Morderstwo w słusznej sprawie. Śmierć jednego zamiast śmierci wielu. Coś w ten deseń?

-Tak, dokładnie... Coś w ten deseń... Jesteśmy już prawie poza miastem... Tam, trzeba będzie zejść na wysokość ziemii... Ponad to, dużo łąk, mało lasów i gajów.... Trzeba będzie być szybkim...

-Z tym nie problem. Mają patrole czy inne gówno, które by było w miejscu i tylko czekało na żołd?

-Niby od czasu do czasu tu chodzą, ale jak mówisz, oni tylko czekają na żołd... Sprawy Panów są nie ich sprawami...-zeskoczyliście na dół z niskiego daszku prosto do krzaków... Przed Wami polana, za nią posiadłość...

Oczami przeanalizowałem obszar przed sobą. Chciałem przemieszczać się od zasłony, chociażby drzewa, do zasłony. Jednocześnie szukałem strażników czy kogoś innego. Może nie walczyliby, ale mogliby wywołać alarm.

Nie zauważyłeś żadnych drzew, trawa od lewej do prawej.... Chwilowo jedyni strażnicy byli przed willą, lecz ta była ok. 200 metrów przed Wami... Zachodziło Słońce, więc mogliście przejść niezauważeni, przy odpowiedniej taktyce....

-Jakieś propozycje?- spytałem. Wolałem pozwolić mu decydować, niż samemu brać sprawy w swoje ręce.

-Mamy bardzo mało opcji, ale przygotowaliśmy się na to...-sięgnął do krzewu obok, i wyciągnął  stamtąd dwa ubiory strażników. Podał Ci jeden, po czym powiedział:
-Zawsze jesteśmy gotowi...

-Jeszcze się przekonamy- odpowiedziałem. Zacząłem się przebierać, mając nadzieję, że rozmiar jest chociaż w miarę dobry.

Dałeś radę wejść... Szliscie ścieżką tam, gdzie przechadzały się inne patrole... Podeszliście pod bramę...

-Co teraz?

(Wygrałem konkurs na najkrótszy post ;P)

-Mów coś... Mnie poznają po głosie, parę razy już robiłem takie rzeczy... Dalej, już prawie jesteśmy przy strażnikach...

-Witajcie. Jak warta?- spytałem hardo patrząc w oczy, przerzucając wzrok z jednego na drugiego. Próbowałem udawać pewnego siebie, coby pomyśleli, że jestem swój albo kimś ważnym.

-Jak zwykle, nuda.... Ach, cholera, wróciłbym do żony i się zabawił.... Wchodzicie?-strażnik otworzył bramę...

-Ta, czemu nie- stwierdziłem po czym ruszyłem przed siebie pewnym krokiem chcąc przekroczyć bramę. Miałem nadzieję, że żaden ze strażników nie wychwyci podstępu. W duchu modliłem się do tego niesprawiedliwego Boga, aby nikt nie zaczepił nas. Ufałem swojemu towarzyszowi na tyle, aby nie zerkać na niego, bo to mogłoby wzbudzić podejrzenia.

Wyszedłeś za bramę, Asasyn poszedł za Tobą. Po podwórku willi kręciło się więcej strażników niż przed murami. Dopiero teraz trzeba było uważać...

Uważam jeszcze bardziej.

(No kurwa, Ar, nie zmuszaj mnie do takich postów ;D)

(Mogłeś pisać dłużej :P)

Doszliście do willi. Strażnicy, którzy stali przed wejściem, zatrzymali Was:
-Kto idzie?

(No na chuj, przecież nie będę wspominał dzieciństwa, żeby zrobić długiego posta ;D)

-Swój. Skończyliśmy, a nic takiego się nie wydarzyło- odpowiedziałem bez zawahania. Byłem strasznie szybki w wymyślaniu kłamstw.

-Yyy... No dobrze. Wchodźcie...-otworzyli drzwi do willi... Na razie było banalnie...

Nie okazywałem tego zewnętrznie, ale wewnątrz śmiałem się z ich głupoty. Byli to typowi strażnicy z chęcią zarobku i lenienia się.

Poszliscie chwilę korytarzem, po czym doszliście do sali, w której stało paru uzbrojonych  nie strażników, a żołnierzy, oraz Wasz cel...

To mój towarzysz musiał wykonać zabójstwo. Zapewne był szybszy ode mnie. Musiałem powstrzymać swoją zimną nienawiść, wiedząc, że lepiej jest zabić go później niż zginąć od tych uzbrojonych. Nie zastanawiałem się nad tym jak powiedzieć o swoim znalezieniu się tutaj. Bardziej liczyłem, że cel będzie sam, bo przecież mógł nas obu rozpoznać po twarzy. Czekałem więc na ruch towarzysza lub ewentualną ciszę, która znaczyłaby abym dalej prowadził stery, co byłoby ciężkie.

Podeszliście, próbując ciągle grać swoją rolę. Zabójca Twoich przyjaciół odwrócił się, i powiedział:
-Dlaczego przerywacie mi ważną naradę?

-Mamy ważny raport- powiedziałem obmyślając plan. Jeśli mój towarzysz czegoś teraz nie zrobi, będę musiał sam to załatwić, co będzie raczej trudne z tymi żołnierzami.

-Raport poczeka. Wyjść!-obrócił się z powrotem do stołu z planami

//Nigdy mi nie ułatwisz :P

W momencie, gdy skończył mówić, w mojej ręce pojawił się nóż, a sekundę potem, poszybował ostrzem zwróconym w kierunku celu. Przeanalizowałem też czy zdołam dobiec do niego ze sztyletem, aby go zabić.

//Tutaj proszę o powiedzenie czy strażnicy są zbyt blisko, a nie, że templariusz ucieka, ten asasyn mnie obraża, a ja sam muszę uciekać :P

(Napiszę po prostu to co zwykle: dlaczego Ci się nie udało :P)

Nóż poszybował, jednak ktoś uderzył Cię w tył głowy. Upadłeś, a Twój cel odwrócił się. Byłeś jeszcze przytomny, gdy leżałeś na posadzce. Obok klęczał Twój towarzysz, z rękoma z tyłu. Za nim stało parę osób ubranych w długie, purpurowe szaty i kapelusze z szerokim rondem. Jeden z nich podszedł do Ciebie z jakimś rodzajem maczugi, i powiedział:
-W imię Boże...-i uderzył Cię znowu
Straciłeś przytomność, i obudziłęś się w jakimś ciemnym pomieszczeniu.... Asasyn leżał obok nieprzytomny...

(Wiedziałem ;P)

Kurwa. Uciekł. I jakimś cudem ktoś mnie zaszedł od tyłu. Próbując ignorować ból głowy rozejrzałem się wokół i sprawdziłem czy coś mnie więzi.

Byłeś wolny... Leżący obok Asasyn też nie był związany... Aczkolwiek nie widziałeś gdzie jesteś, było bardzo ciemno... Jedyne co wiedziałeś, to to, że pomieszczenie było ciasne, widziałeś zarysy scian...

-James, kurwa twoja mać. Rusz dupę- powiedziałem wstając. Spróbowałem zlokalizować drzwi po omacku albo wzrokiem, o ile ten zdołał mi się przyzwyczaić do ciemności.

Nadszedł ktoś z pochodnią. Była to osoba, która uderzyła Cię w głowę. Spojrzał na Ciebie, i wtedy, dzięki jego pochodni, zobaczyłeś, ze jesteś za kratami....

-Wyjawicie mi swoje szatańskie plany? Wiesz, podbój świata, wszyscy równi czy jak?- spytałem.

Patrzył na Ciebie milcząc, potem spojrzał na Jamesa, następnie znowu na Ciebie. Wreszcie powiedział:
-Akurat my liczymy na wzrost znaczenia Kościoła przez pana gubernatora... Anglia już od dawna jest protestancka, a my chcemy to zmienić... Tylko ten jeden cel nam przyświeca, a on jest tylko środkiem do celu...

-Jak chcecie to zrobić? Póki co lud raczej woli być taki jaki jest.

-Lud? Lud jest taki, bo król kiedyś tak zdecydował.... Gdy ludziom przedstawi się inną, bardziej przychylną ofertę, zwrócą się ku nam... Teraz przepraszam, ale szykuję na Was szubienicę...-odszedł. Znowu zrobiło się ciemno...

-James, zbudź się, bo twoja głowa zawiśnie- powiedziałem klękając przy nim. Zacząłem nim potrząsać chcąc go zbudzić.

Wstał powoli. Obejrzał całą celę, po czym powiedział:
-Aż tak mocno dostałem, czy tu naprawdę tak ciemno?

-Albo opcja druga, albo ja dostałem równie mocno.

Spoglądnął po całej celi, chociaż nic nie widział... Przeszukał swoje ciuchy, lub to co z nich zostało. Byliście tylko w bieliźnie, zabrano Wam wszystko... James przysiadł zgaszony i powiedział:
-Nie mam żadnego z moich sprzętów.... Nawet głupie wytrychy mi zabrali...

-Jakieś pomysły?- spytałem samemu przeszukując się.

-Właśnie cholera żadne... Przewidziałem różne scenariusze, ale żaden nie był aż taki czarny....-zaczął myśleć... Siedzieliście długo, a rozwiązanie nie mogło przyjść od tak.... Po paru godzinach, usłyszeliście kroki...

-Schowamy się za ścianami obok drzwi?- spytałem. Mogło się udać. Wątpliwe.

-Nie mam siły wstać.... Nie uda się...-powiedział James
Za chwilę, pojawiła sie ta sama postać co poprzednio. Otworzyła kratę i powiedziała:
-Chyba w końcu idziecie na stryk...

-Chyba w końcu powinieneś zamknąć mordę- odpowiedziałem.

Zostałeś uderzony okutą pałą po głowie. Złapał Cię za kark i wyciągnął z celi. James powoli wstawał...

(Nie pozostawiaj mi wyboru...)

Omdlałem.

(Czasem muszę :P)

James opadł zaraz po próbie powstania. Człowiek podszedł do niego, i wtedy on chwycił go za broń, którą zostałeś uderzony, a następnie podhaczony... Przeciwnik padł z hukiem... James zaczął zdejmować z niego ubranie, i ubrał je na siebie... Postawił Cię, i zaczął prowadzić ku wyjściu...

-Chyba zauważą, że prowadzisz tylko jednego więźnia. Jakiś plan oprócz wyprowadzenia mnie prosto na egzekucje?- spytał ściszonym głosem.

-Powiemy, że prowadzimy więźniów po kolei.... Słuchaj, musimy to zrobić szybko... Zdecydowane ruchy...-wyszliscie na plac ziemny, na którym stała drewniana platforma z szubienicą.... Prowadził Cie powoli... Tłum patrzył, gubernator i kat też...

Patrzył z wilka na gubernatora, jakby wiercąc go wzrokiem. Moje myśli ogarnęła chęć zemsty, ale musiałem trzymać się planu.

Podprowadził Cię pod szubienicę. Tam, szepnął do Ciebie:
-Kiedy zobaczysz, że zaczyna się coś dziwnego dziać wśród ludzi, użyj tego:-podał Ci coś w rodzaju wysuwanego ostrza na skórzanych pasach. Przypiął CI to szybko do ręki, i odszedł, mówiąc do gubernatora:
-Więzień gotowy do egzekucji!
Gubernator dał znak, aby kat podszedł do szubienicy... James zszedł na dół, i nagle rzucił się na gubernatora. Strażnicy rzucili się do pomocy, ale szybko padli martwi, zabici przez Jamesa. Złapał gubernatora, i krzyknął do kata:
-Puść chłopaka, albo gubernator zginie!
Kat jednak, już prawie przechylił dźwignię od klapy... Teraz był czas na uderzenie, był metr od Ciebie...

Wysunął szybko ostrze i skoczyłem w jego kierunku, chcąc zatopić ostry koniec w jego szyi.

Wbiłeś ostrze szybko w brzuch kata.... Rozciąłeś go, wnętrzności wyleciały. Szybko oswobodziłeś się z pętli na szyi, James szedł z gubernatorem...

(Celuje w szyje, trafiam w brzuch... the best asasyn ever!)

-Co teraz? Mogę go zabić?

(Nie doczytałem :P)

-Na razie go zostaw! Dostańmy się do łodzi w porcie!

Znaleźliście mały szkuner z dwoma asasynami na pokładzie... Przygotowany na wszystko. Odpłynęliście, nie zatrzymywali Was..... Spędziliście czas na piciu i piosenkach...

Tak właśnie było.

(Masz chujowe umiejętności narratorskie ;D)

(Nie chce mi się pierdolić o tym, że szliście, rozwijaliście żagle, etc. :P)

Kiedy dwaj asasyni śpiewali szanty, James rozmawiał z Tobą... Łódź była mała, więc wszystko słyszeliście:
-Co teraz? Zabijemy gubernatora, czy zmusimy go, żeby wskazał nam drogę do Twoich przyjaciół?

(A mi że się schlałem :)

-Na razie to drugie. Muszę ich odzyskać.

(Może w końcu zmienimy temat? :P)

-W takim razie, trzeba utrzymać wartę przy nim... To cwaniak, będzie próbował uciec...-mówił James, cały czas patrząc na gubernatora

(Stfu... Ale dobra, zmieńmy ;D)

-Mogę objąć pierwszą wartę, postaram się go nie zabić.

-Dobrze... W takim razie, do jutra...-poklepał Cię po ramieniu i odszedł parę kroków, żeby położyć się na pokładzie... Czekała Cię długa noc...

(Pierwszą wartę, a nie kurwa całą ;D)

-Powiesz mi gdzie oni są?

(Pierwszą wartę... Czyli całą pierwszą noc :P)

Zakładnik milczał. Z wyniosłym spojrzeniem i pogardą w oczach nie patrzył na Ciebie...

(Cię pojebało, zmiana jest co pare godzin ;D Myślisz, że kto będzie na nogach dwa dni i noc?)

-Nie wszystko poszło po twoich myślach, co? Twoi zakonnicy ci nie pomogą?

-Wolałbym być przesłuchiwany w nieco lepszych warunkach, jeśli łaska...-patrzył na Ciebie ciągle tym samym wyniosłym spojrzeniem...